Σύλλογος Παραγωγών Ηλεκτρικής Ενέργειας Σερρών

Αντισυνταγματικότητες στο πολυνομοσχέδιο βρίσκει η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής

Ενέκριναν το πολυνομοσχέδιο οι Επιτροπές Οικονομικών Υποθέσεων και Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής. Η συζήτηση ολοκληρώθηκε στις Επιτροπές με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να υπερψηφίζουν. Αντίθετα καταψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή, ΔΗΜΑΡ και ΚΚΕ (που έχει αποχωρήσει από την συνεδρίαση).

Η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής ξεκινά στις 11 το πρωί και θα διαρκέσει 10 ώρες όπου θα ολοκληρωθεί με την ψηφοφορία του πολυνομοσχεδίου.

Αντισυνταγματικότητες,  στα άρθρα , παρατηρήσεις και κενά περιλαμβάνει η Έκθεση της Επιστημονική Υπηρεσίας της Βουλής επί του πολυνομοσχδίου που συζητείται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής.

Ειδικότερα η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής για τις ρυθμίσεις τουΥΠΕΚΑ για τις ΑΠΕ επισημαίνει:

"Παρατηρείται συναφώς ότι, στο μέτρο που οι προτεινόμενες ρυθμίσεις επιφέρουν μείωση του τιμήματος που έχει συμφωνηθεί στο πλαίσιο σύμβασης πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ και ΣΗΘΥΑ και του εκ του
νόμου μοναδικού αντισυμβαλλομένου τους (κατά περίπτωση, Λ.Α.Γ.Η.Ε. Α.Ε., Δ.Ε.Δ.Δ.Η.Ε. Α.Ε., Δ.Ε.Η.Α.Ε.), συνιστούν επέμβαση του νομοθέτη σε υφιστάμενες συμβατικές σχέσεις, η οποία θα πρέπει να ελεγχθεί εάν συνάδει προς την αρχή της ελευθερίας των συμβάσεων (ΑΚ 361), ως ειδικότερης εκδήλωσης της αρχής της οικονομικής και επιχειρηματικής ελευθερίας (άρθρο 5 παρ. 1 Συντ.). Η αρχή της
ελευθερίας των συμβάσεων, εκτός από την ελευθερία σύναψης ή μη σύναψης της σύμβασης και την ελευθερία επιλογής αντισυμβαλλομένου, καθιερώνει το δικαίωμα των συμβαλλόμενων μερών να διαμορφώνουν ελευθέρως το περιεχόμενο της σύμβασης,
συμπεριλαμβανομένου του καθορισμού του καταβαλλόμενου ανταλλάγματος, υπό τον όρο ότι δεν παραβιάζουν τον νόμο ή τα χρηστά ήθη και δεν ασκούν το δικαίωμά τους αυτό καθ' υπέρβαση των ορίων του, όπως αυτά ιδίως διαγράφονται συμφώνως προς την καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και τον κοινωνικό και οικονομικό του σκοπό (βλ. Μιχ. Σταθόπουλο, Γενικό Ενοχικό Δίκαιο, Αθήνα – Θεσσαλονίκη, 2004, § 13 αρ. 5 επ., 58 επ., και Απ. Γεωργιάδη,Ενοχικό Δίκαιο, Γενικό Μέρος, Αθήνα, 1999,αρ. 3 επ.). «Με την ελευθερία των συμβάσεων, δεν συμβιβάζεται, καταρχήν ,μεταγενέστερη επέμβαση του νομοθέτη, περιοριστική της ελευθερίας αυτής, εκτός από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η ελευθερία των συμβάσεων προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων ή ασκείται κατά παραβίαση του Συντάγματος ή ενέχει προσβολή των χρηστών ηθών, καθώς επίσης και κατά τις περιπτώσεις που ασκείται προς βλάβη της εθνικής οικονομίας (άρθρα 5 παρ.1, 25 παρ. 3 και 106 παρ. 2 του Συντάγματος)» (ΟλΑΠ 33/2002, ΝοΒ 2003,853 επ., ΑΠ 1465/2001, ΕλλΔνη 2003, σελ. 986, ΑΠ 808/2010, ΧρΙΔ 2011,σελ. 385 επ.,). Επομένως, νομοθετική ρύθμιση η οποία παρεμβαίνει σε συμβατική σχέση για
λόγους προστασίας της εθνικής οικονομίας, εισάγοντας ακόμη και βλαπτική μεταβολή της για το ένα μέρος, συνιστά, κατά την ανωτέρω κρίση του Αρείου Πάγου, εξαιρετικό δίκαιο, το οποίο, όμως, δεν πρέπει να παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας – περιοριζόμενη στο όλως αναγκαίο μέτρο – ούτε τις αρχές της ισότητας και της ασφάλειας του δικαίου (βλ. και ΣτΕ 3037/2008 Ολομ., 3047/2006, 1909/2001 και ΑΠ 4/1998 Ολομ.), και να λαμβάνει χώρα σε εύλογο χρόνο από τη σύναψη της σύμβασης.

Περαιτέρω, ζήτημα ανακύπτει και ως προς την εναρμόνιση των προτεινόμενων ρυθμίσεων προς το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των θεμελιωδών Ελευθεριών (Ε.Σ.Δ.Α.), που κυρώθηκε με το ν.δ.53/1974 και έχει, συμφώνως προς το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, αυξημένη έναντι των κοινών νόμων ισχύ, στο μέτρο που με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις θίγονται ενοχικά δικαιώματα, δικαιώματα «περιουσιακής φύσεως» και κεκτημένα «οικονομικά συμφέροντα» των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας. Κατά πάγια δε νομολογία, περιουσία, κατά την έννοια του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου, αποτελεί μόνη η υπόσταση μιας ενοχικής σύμβασης, εφόσον συντρέχουν οι προβλεπόμενες γι' αυτή υπό του νόμου προϋποθέσεις (βλ. Ολ. Α.Π.5/2011, Ολ.ΣτΕ 668/2012, σκ. 34 επ.). Επισημαίνεται ότι η στέρηση των ενοχικών δικαιωμάτων χωρεί, κατά την ανωτέρω νομολογία, μόνο για λόγους δημόσιας ωφέλειας και προϋποθέτει την προηγούμενη καταβολή αποζημίωσης."

: